Nic tak nie dodaje potrawom aromatu, jak odrobina świeżo ściętych ziół. Szczególnie jeśli zioła pochodzą z domowy uprawy. Oprócz niesamowitego smaku zioła mają cenne właściwości lecznicze. Większość ziół nadaje się do uprawy w domowych warunkach. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się jak pielęgnować domowy zielnik oraz jakie zioła nadają się do uprawy domowej.
Do uprawy w warunkach domowych nadaje się zdecydowana większość dostępnych na rynku ziół. Dlatego przy wyborze należy odpowiedzieć sobie na pytanie, które najlepiej odpowiadać będą naszym potrzebom? Jakich przypraw używamy i jaka kuchnia jest naszą ulubioną? Warto też zwrócić uwagę na specyficzne właściwości zdrowotne poszczególnych odmian. Każdy gatunek cechuje się innym składem i specyficznymi właściwościami leczniczymi.
Podczas selekcji należy pamiętać o kluczowej zasadzie. Zioła cieniolubne należy oddzielić od tych, które najlepiej czują się w słońcu. Wtedy pielęgnacja będzie o wiele łatwiejsza.
Na początek najlepiej zdecydować się na klasyczny zestaw ziół, ze względu na to, że szybko znajdą zastosowanie w naszej kuchni oraz są łatwiejsze w uprawie. Poniżej prezentujemy kilka najbardziej powszechnych gatunków, które szczególnie warto wziąć pod uwagę, komponując swój pierwszy, domowy zielnik.
Oregano uwielbia być dobrze nasłonecznione. To bardzo popularne i aromatyczne zioło. Zarówno susz z liści, jak i świeżo ścięte świetnie sprawdzą się w roli przyprawy do zup, sosów i mięs. Jego orzeźwiające, korzenne liście w smaku są nieodłącznym składnikiem włoskich pizz. Ponadto ta aromatyczna roślina posiada zastosowanie lecznicze w leczeniu kaszlu i niestrawności. Warto dodać, że olejek z oregano jest bardzo skutecznym antyseptykiem.
Niezwykły aromat bazylii kojarzymy z sosem pesto, a również z wieloma zupami, sałatkami czy farszami. Jej liście, szczególnie świeżo po zerwaniu, to niezwykle esencjonalna przyprawa stosowana chętnie przez kucharzy na całym świecie. Światłolubna bazylia ma silne właściwości medyczne, szczególnie użyteczne w walce z niestrawnościami, zapalaniem żołądka, bólami menstruacyjnymi i brakiem apetytu. Herbata parzona z liści bazylii ma działanie uspokajające oraz łagodzi zatwardzenie.
Intensywny, korzenny smak majeranku jest częstym elementem potraw ciężkostrawnych. Często używany jest zamiennie z kminkiem. Swoim smakiem doda charakteru pieczeni oraz obfitej zupie. Jego właściwości zdrowotne są szczególnie cenione przez osoby cierpiące z powodu chorób żołądka i jelit. Majeranek najlepiej rozwijać się będzie w miejscu ciepłym i nasłonecznionym.
Doskonała do gorących wywarów w zimowe wieczory, a latem podana ze schłodzoną lemoniadą wspaniale orzeźwia. Herbatka miętowa wywiera działanie uspokajające oraz przeciwbólowe. Mięta najbardziej lubi miejsca częściowo zacienione.
Aromatyczny tymianek najbardziej kojarzony jest jako przyprawa kuchni francuskiej. Doskonale komponuje się z mięsem, zapiekankami warzywnymi, rybami oraz pasztetem i pieczywem. Do tego ma silne właściwości bakterio i grzybobójcze, więc służy pomocą w walce z różnymi infekcjami. Tymiankowi najbardziej sprzyja położenie w miejscu ciepłym i dobrze nasłonecznionym.
Pięknie pachnący rozmaryn to składnik wielu dań kuchni hiszpańskiej i meksykańskiej. Pojawia się szczególnie często w różnego rodzaju potrawach mięsnych i marynatach, pomaga też wydobyć pełnię smaku z ziemniaków. Spośród jego licznych właściwości leczniczych warto wymienić wpływ przeciwzapalny, antyseptyczny i wzmacniający odporność.
Przede wszystkim należy pamiętać o dostarczeniu roślinom odpowiedniej wilgoci, przy czym trzeba uważać, żeby ich nie przelać. Zioła w domu należy podlewać regularnie. Po przesuszeniu już nie wrócą do dawnej kondycji.
Zioła doniczkowe najlepiej zachowują się w temperaturze od 15°C do 20°C. Rośliny te nie lubią nagłych zmian temperatur, więc nie powinno się ich narażać na przeciągi i przegrzania. Na czas wietrzenia pokoju powinno się rośliny odstawić z dala od okna.
Jednoroczne zioła posadzone w dobrej jakościowo ziemi nie wymagają dodatkowego nawożenia. Te wieloletnie należy odżywiać płynnym nawozem raz na dwa tygodnie, szczególnie w okresach podwyższonych temperatur.